22 خرداد سالگرد يكي از شاد ترين روز هاي مردم اين سرزمين است . روزهاي شادي كه مردم باور كردند بي شمارند و وابستگان حكومت با تمام دبدبه و كبكه چقدر دربرابر سيل خروشان مردم چقدر كم تعداد و حقيرند . روز هاي شادي كه در 22 خرداد مي بايست ميوه آن چيده ميشد كه نشد . بعد از آن هر چه بود و هر چه جلوتر رفتيم بيشتر افسرده شديم ، نا اميد گشتيم ، پراكنده شديم . شايد نبايد اميد ، روحيه و انگيزه خود را از دست مي داديم . شايد تقصيري هم نداشتيم ، در برابر اين همه فجايع مي بايست خيلي قوي باشي كه روحيه ات را حفظ كني .
بايد دوباره شروع كرد . اما قبل از شروع دوباره بايد روحيه مان را بازسازي كنيم ، مي بايست نشاط و شادابي دو سال پيش را مجددا به بدنه جنبش تزريق كرد و مي بايست مردم براي يك بار ديگر هم كه شده ببينند و لمس كنند كه چقدر بي شمارند و از مشاهده دوباره اين همه انسان سبز در كنار يكديگر لذت ببرند . براي رسيدن به اين منظور بايد براي يك بار هم كه شده با پرداخت كمترين هزينه به خيابان بياييم كه در پايان سوگوار عزيزي از دست رفته نباشيم كه در پايان براي دوست ، رفيق و همسايه تعريف كنيم كه به خيابان رفتيم و هيچ اتفاقي نيفتاد و هيچ خطري هم كسي را تهديد نكرد كه براي راهپيمايي بعدي بتوانيم بر روي جمعيتي دو سه برابر جمعيتي كه در 22 خرداد به خيابان مي آيند حساب كنيم .
بنابر اين در روز 22 خرداد به هيچ عنوان شعار نمي دهيم ، به هيچ عنوان وارد هيچ درگيري اي نمي شويم . سالم ، پر روحيه و با نشاط از خانه خارج مي شويم و به همين حالت نيز به خانه باز مي گرديم . 